Europees resolutiemechanisme (SRM)
In Europa zijn afspraken gemaakt over de aanpak van systeemrelevante banken die in financiële problemen komen. Dit zogeheten Europees resolutiemechanisme (SRM) moet voorkomen dat de kosten van een faillissement of redding van een bank voor rekening komen van de belastingbetaler.
Highlights
- Voor het uitbreken van de financiële crisis in 2008 hadden overheden en toezichthouders in Europa te weinig mogelijkheden om grensoverschrijdende problemen bij banken adequaat aan te pakken.
- Op Europees niveau is daarom een Europees raamwerk voor crisismanagement opgesteld, het zogeheten Single Resolution Mechanism (SRM). Het SRM is één van de vier pijlers van de bankenunie.
- In het SRM is vastgelegd hoe overheden en toezichthouders moeten samenwerken als onverhoopt grensoverschrijdende problemen ontstaan bij grote Europese banken. Dankzij het SRM worden de instrumenten die toezichthouders tot hun beschikking hebben geharmoniseerd.
- Het SRM is op dezelfde manier opgezet als het Single Supervisory Mechanism (SSM), dat ook onderdeel is van de bankenunie. Het SRM is operationeel sinds 1 januari 2015 en gevestigd in Brussel. De Single Resolution Board (SRB) is verantwoordelijk voor de uitvoering hiervan.
- De SRB stelt voor de grootste Nederlandse banken een resolutieplan op. Voor de overige banken wordt dit gedaan door de nationale resolutieautoriteit (NRA). In Nederland is de NRA onderdeel van De Nederlandsche Bank (DNB).
- Kleinere banken hoeven niet altijd een resolutieplan in te dienen. Dit is onder meer afhankelijk van hun systeemrelevantie.
Europees resolutiefonds
In Europa wordt sinds 2016 een Europees resolutiefonds (SRF) opgebouwd. Nederlandse banken dragen circa € 500 miljoen op jaarbasis bijaan dit fonds. Hun bijdrage bestaat uit een vast deel en een risico-gewogen deel. Na de opbouwperiode van 8 jaar zullen de banken die onderdeel zijn van het SRM gezamenlijk circa € 60 miljard in het fonds hebben gestort. De Nederlandse banken dragen in totaal circa € 5 miljard bij.