De NVB waardeert de intentie van de wetgever om armoede onder schuldenaren te bestrijden maar een beslagvrij bedrag maakt bankbeslagen ingewikkeld, duur en weinig effectief. Het zou daarom, conform de doelstellingen van de wetgever, efficiënter zijn om deurwaarders te verplichten om zo mogelijk eerst loonbeslag te leggen.
Groot voordeel is dat de beslagvrije voet zich bij loonbeslag veel eenvoudiger laat bepalen en separeren dan bij beslag op een bankrekening. Dat hangt samen met het feit dat over de bankrekening in de regel het betalingsverkeer van de beslagene loopt: er vinden op de bankrekening bij- en afschrijvingen plaats. Dat maakt het ingewikkeld het beslagvrije bedrag geïsoleerd te bekijken. De stand van de bankrekening fluctueert door betalingen en automatische afschrijvingen, het bepalen van een ‘beslagvrij bedrag’ op de rekening is daarom betrekkelijk willekeurig. Bovendien zullen er ten laste van het bedrag op de bankrekening als gevolg van de bijschrijving van loon of uitkering betalingen plaatsvinden (bijvoorbeeld hypotheek/huur, gas/water/elektriciteit, etc.) waarvan juist wordt beoogd dat die worden gedaan uit het ‘beslagvrije bedrag’. Anders gezegd: het op eerlijke wijze bepalen en isoleren van een beslagvrij bedrag is voor de banken vrijwel ondoenlijk.